Grenssluiers — een nieuwe serie

’Grenssluiers’, een poëtische titel, omdat ik mijn recente werk werk meer dan voorheen als poëzie ervaar. Tijdens de dagen dat ik het onderstaande schilderij maakte las ik een biografie over Alexander von Humboldt en zijn het boek ‘Naturgemälde’ het volgende: “Op de titelplaat prijkte Apollo, de god van de dichtkunst, die de sluier optilt van de godin van de natuur.”

Al in een eerdere fase maakte ik enkele poëtische beelden (zie hieronder). En ik maakte al eerder schilderijen met letterlijk gearceerde sluiers. Het schilderij zelf wordt dan de sluier waarmee ik de verbindende kracht tussen mens en natuur, en tussen natuur en verbeelding kan vormgeven.

Met de begrippen ‘grens’ en ’sluier’ verwijs ik naar de onnoembare en niet te lokaliseren scheidslijn die we in onze waarneming aanbrengen tussen de zichtbare en niet-zichtbare wereld. Voor mij is deze grens echter niet meer dan een ragfijne sluier, doorschijnend en vloeibaar aanwezig tussen binnen- en buitenwereld . De etherische ruimte waar mens en natuur in elkaar overgaan.