Kristalbos — Jabeekerbos-bomen

Geplaatst op

De dagboek-items met als titel ‘Kristalbos’ vormen een geheel en zijn onderdeel van een nieuw project. Sinds eind 2017 heb ik mijn onderzoek naar natuur en levensenergie uitgebreid van het Schinveldse Bos, dat me vele jaren inspireerde, naar zes andere bossen in een straal van ± 10 km rond mijn woonplek in Schinveld. Het Kristalbos-project omvat teksten, foto’s, plattegronden en schilderijen. In Kristalbos — Inleiding kan men algemene informatie vinden over dit project.

We zijn vergeten dat het leven is ingebed in iets veel groters.

Hans Stolp Lentenummer 2018 Vruchtbare Aarde

Een van de kenmerken van dit project is het vinden van basale levens-energetische samenhangen in het landschap. Deze liggen verborgen onder rationele structuren die we continue waarnemen en waarmee we ons hoofdzakelijk mee identificeren — het moderne wegennet, straten, wooncomplexen, bedrijventerreinen, aangelegde natuur. In een bos waar deze samenhangen zich vrij kunnen uitdrukken kan men niet alleen meer individualiteit en vormenrijkdom ervaren, maar ook meer heelheid.

Slangenlijnbomen

Op 30 mei 2017, een warme voorjaarsdag, wil ik na een druk expositieweekend even wandelen in het koele Jabeekerbos. Ik bezoek er plekken die ik al vanaf 1996 ken maar waar ik lang niet geweest ben. Het is al tweeëntwintig jaren geleden dat ik deze plekken vond! Zoals een langgerekte kuil met daarin een bergje waarop een eik een Zwarte-plek markeert. Ik leun tegen de stam en sla boven me het spel gade van doorschijnend, heldergroene eikenbladeren en hun speelse schaduwen. En ik voel de levensenergie van de Zwarte-plek…

Het zijn vooral de bomen met meer individualiteit die me aantrekken (in productiebossen waar alle bomen hetzelfde zijn voel ik me niet thuis). Na veel jaren van onderzoek concludeer ik dat het vooral de bomen zijn die op een kruispunt van twee of meer slangenlijnen of op transformatie-plekken groeien (‘Zwarte-Mariaplek’ genaamd), en die opvallen door hun rijke vormentaal. Hun slangachtige groei met scherpe hoeken en bochten wordt namelijk beïnvloed door slangenlijnen: golvende, levens-energetische banen met frequenties van water, vuur, aarde of ether.

Een maand later neem ik het besluit om minstens twee maal per maand een wandeling van 5 uur te maken en op 2 juli 2017 maak ik voor het eerst zo’n langere tocht. Vervolgens maak ik in november 2017 een serie foto’s van deze bomen. In het voorbijgaan keek ik vaak naar de slangenlijn-eik die naast het pad staat dat vanaf de Rode Beek omhoog naar de Zwarte-plek loopt. Ook in de kuil met daarin de Zwarte-plek staat een eik met opvallend getordeerde stam en met enkele hoekige takken.

Eik naast pad omhoog naar de kuil met Zwarte-plek
Eik met getordeerde stam in kuil op Zwarte-plek

Het zwart van de zwarte plek staat eigenlijk voor de zwart-paarse aubergine tint die men er kan waarnemen. Dat is de basiskleur die ik gebruik bij het schilderij van de eik. De interferentie-punten, die hier het samengaan van het geziene en ongeziene symboliseren, laat ik oplichten.

Aubergine, 50×40 cm, februari 2018

Principe van verbinding

Op de centrale plek groeit nog een tweede eik op een kruispunt van twee slangenlijnen, die gedurende tweeëntwintig jaren nauwelijks is gegroeid. Ik heb hem weer eens goed bekeken van alle kanten: wonderlijk hoe een tak scherp van rechts naar links buigt, terwijl de tegenoverstaande tak van links naar rechts buigt.

Slangenlijn-eik bij de centrale plek in de Jabeekerbos-driehoek

Ik vond verder nog een vuilboom op een Zwarte-Mariaplek met twee hoofdtakken die elkaar kruiselings raken en zo een geometrische imprint vormen die uitdrukking geeft aan het levens-energetisch principe van verbinding en transformatie (Andreaskruis).

Wilde kers met hoekige groei en kosmogram van verbinding en transformatie

Acrobatische toeren

Op 2 maart 2018 loop ik door de bijtend koude oostenwind opnieuw naar de centrale plek in het Jabeekerbos. De bosgrond is hier en daar nog bedekt met sneeuw. Ik struin dwars door het bos parallel aan het fietspad en na 50 a 60 m wordt ik verrast door een groepje ‘dansende’ bomen dat ik nog niet eerder gezien had, met in hun midden een opvallende wilde kers. Ik loop een tijdlang rondjes om de boom, gefascineerd door hoe zijn vormen in de ruimte bewegen en hoe ze vanuit een andere hoek gezien steeds veranderen. Het verheugt me elke keer weer te zien hoe takken van dit soort bomen de ruimte omarmen en wervelen, zowel tastend naar het licht van de zon als naar beneden naar het licht van de aarde. Naast hem wordt stil staan stromen.

Is dit het begin van een schilderij? Aandacht, de eerste voorwaarde voor het maken van een schilderij of tekening is er al…