Kristalbos — Leiffenderven 2
De dagboek-items met als titel ‘Kristalbos’ vormen een geheel en zijn onderdeel van een nieuw project. Sinds eind 2017 heb ik mijn onderzoek naar natuur en levensenergie uitgebreid van het Schinveldse Bos, dat me vele jaren inspireerde, naar zes andere bossen in een straal van ± 10 km rond mijn woonplek in Schinveld. Het Kristalbos-project omvat teksten, foto’s, plattegronden en schilderijen. In Kristalbos — Inleiding kan men algemene informatie vinden over dit project.
We moeten leren alles te zien als een deel van een onverdeelde, vloeiende heelheid.
Het Leiffenderven bij Schinveld maakt deel uit van het Rode Beekdal, dat hier veel breder is dan elders (±1000m). Een van de meest in het oog springende karakteristieken van het Leiffenderven is de samenvloeiing van twee beekarmen, namelijk de Rode Beek die vanaf het brongebied op de Brunssummerheide noordwaarts stroomt, en de Rodebach die langs de grens vanuit het oosten door het Leiffenderven stroomt.
Januari 2005: Wanneer de bedding van de Rode Beek in 2005 uit zijn strakke betonnen bedding wordt bevrijd en verbreed wordt, is er bij de samenvloeiing alleen nog een kale zandvlakte te zien. De zwarte veengrond komt bloot te liggen met daarin vele oeroude door het veen geconserveerde boomstammen. In de rand van de nog maagdelijke beekbedding vind ik een nog gave rechthoekige wet- of slijpsteen! Ik stel me voor hoe iemand in de IJzertijd dit stenen werktuig jarenlang als een soort talisman bij zich heeft gedragen.
Een eerste verkenning
Juni 2005: Voor het eerst breng ik de levens-energetische plekken bij de samenvloeiing in kaart. Op het eilandje waar de beek zich splits (links boven op de plattegrond) vind ik een Solarplek (5). De Lunarplek (4) vind ik op een bergje waar de beek met een ruime bocht omheen vloeit.
Op de westelijke oever van de beek werd een klein elzenbos gespaard. Hier valt een lage rechthoekige omwalling op (een Middeleeuwse veekraal?) Zelfs in dit natuurgebied wordt de natuur verstoord: in verband met de hoogspanningskabels die hier parallel aan de Rode Beek dwars over het elzenbos lopen, is namelijk een strook bos gerooid. Ook midden op het bergje werden een els en een eik (op Devaplek) helaas omgezaagd.
Aan de zuidkant van dit elzenbos, verborgen op de rand van de beekbedding, bevindt zich de Rode-plek (3 op de plattegrond). Een eik en een liggende wilg vallen hier op, en het ontbreken van ondergroei. De Zwarte-plek (1) ligt midden in het Leiffenderven, daar waar een sloot bij de dijk eindigt in het natte veen.
Er is nog een tweede bergje (2 op plattegrond) in de vork tussen de Rode Beek en de Rodebach. Het is bereikbaar via een dijk die vanaf de brug aan de rand van Schinveld langs de Rode Beek loopt. Bij de reconstructie van de bedding werden op dit bergje enkele grote keien gedeponeerd. Precies op de plek waar deze grote keien zijn gelegd vind ik de Witte-plek. Ik verwonder me erover hoe mooi deze subtiel-energetische plekken hier samenvallen met in het oog springende landschapselementen en vraag me af of deze bergjes met mensenhanden zijn opgehoogd.
November 2005: Ik zie dat de Witte-plek is omringd door een vierkant waarvan de hoekpunten gevormd worden door een nieuwe Lunar- en Solarplek, een nieuw Michaëlpunt en een nieuwe Witte-plek. Op deze nieuwe levens-energetische plekken is de verbinding van het mannelijke en vrouwelijke principe werkzaam (eenheid-wit, hart-groen), een hoopvol inzicht!
Pas in 2018 leer ik dat het hier een Witte-plek betreft die samenvalt met een Groene stroom-plek. Ik noem dit een Wit-groene-plek (hierover meer in het volgende dagboek-fragment Leiffenderven 3).
Een ondoorgrondelijk ritme van ronde en kristallijne vormen
Augustus 2006: Op het bergje (2) bij de samenvloeiing ga ik tegen een van de grote keien zitten. Ik sluit mijn ogen en krijg het beeld van een wonderlijk complex ritme van ronde en kristallijne vormen in een veld van witte en witgele lichtspelingen. Het vervuld me helemaal, maar ik kan het niet bevatten. In september 2006 bezoek ik tijdens een workshop het bergje opnieuw, samen met een groepje mensen. Een persoon krijgt dan het beeld van een sereen gezicht dat zowel mannelijke als vrouwelijke trekken heeft, en een ander ervaart het als het samengaan van hoofd- en bekkenruimte: verschillende beelden van dualiteit die éénheid is.
Alles vloeit samen
Augustus 2007: Ik zet een aquarel op bij de samenvloeiing. Ik heb een lange eiken plank meegenomen uit een naburig weiland en zit nu op deze plank met het snelstromende water beneden me en waterplanten en riet rondom me. Ik doe een poging de onnavolgbare waterbewegingen met daarin de grillige reflecties van grassen en bladeren met aquarelverf vast te leggen. Mijn handschrift volgt op speelse wijze mijn ogen, en mijn ogen het continue vervloeien in en op het water. Directe, open waarneming lost even alle vormen op. Alles vloeit samen.
Stromen en stralen
November 2016: Ruim tien jaar later ervaar ik de verbinding van het mannelijke en vrouwelijke principe opnieuw, maar nu in een reeks dromen waarin een vraag als een soort ‘koan’ wordt opgeworpen: hoe twee te ervaren als één. De laatste droom van de reeks is concreter. Ik zie twee zwarte stenen en vervolgens een opengewerkte bol opgebouwd uit een veelheid aan patronen, die doet denken aan het innerlijk beeld dat ik in 2006 op het bergje zag. Als ik het schilder ontstaat de verbinding tussen ronde en rechte lijnen, stralen en stromen.
De laatste Plek van verbinding
3 November 2018: Vlakbij mijn huis verlaat ik de verharde weg en loop over het dijkje parallel aan de Rode Beek richting samenvloeiing. Van de zeven Kristalbos-Locaties ligt deze plek het dichts bij mijn huis. Afgelopen nacht heeft het voor het eerst licht gevroren. Ik kom langs een wilgenbos waar het water van een bron doorheen stroomt in de Rode Beek. De namiddagzon zet het gebladerte in een goudgele gloed, die in het water van de bron wordt weerspiegeld. Inmiddels groeit er rondom het bergje en langs de Rode Beek een groot elzen-wilgenbos dat deze bijzondere plek aan drie zijden een groene omhulling verleend.
Terwijl ik ervan uitging dat ik alle levens-energetische plekken van de zeven Kristalbos-locaties in beeld had, openbaart zich vandaag onverwacht toch nog een Plek van verbinding, en nog wel op een locatie die zich het dichtst bij mijn huis bevindt! Maar het wordt me ook duidelijk dat het vinden van deze plek tevens de afsluiting is van deze zoektocht…
Als ik met de wichelroede rondom het bergje loop vind ik drie nieuwe concentratieplekken die samen een Plek van verbinding vormen (1, 2, 3). Op een van de punten groeit een els met vier stammen met zijn voet in het water (1). Deze boom viel me al eerder op maar nu pas ervaar ik er de krachtig tintelende oranje-roze stroom. Terwijl de schemering valt sta ik een tijdlang stil tussen de vele jonge elzen.
De vlucht vooruit komt ten einde
21-11-2018: Als ik enkele dagen later op een mistige morgen vanaf het bergje iets verder het veen inloop zie ik voor het eerst hoe enkele reeën, een vos en twee wilde zwijnen uit het riet en struikgewas opspringen. Dit is een van de weinige niet door mensen verstoorde uithoeken in dit gebied. Vlakbij aan de overkant van de beek loopt een fietspad waar op zomerse zondagen veel mensen voorbijgaan die geen idee hebben van deze verborgen plek van heelheid.
Terwijl ik de markante momenten van mijn zoektocht overdenk, ervaar ik dat mijn gedrevenheid al die jaren niet alleen voortkwam uit een verlangen naar heelheid en diepe verbondenheid met de ziel van het landschap, maar dat het ook een vlucht vooruit was, gevoed door oude emotionele patronen die zich o.a. uitten in rechtlijnig, streng denken en mateloosheid. Ik voel dat het tijd is om de plek van verbinding in mij toe te laten…