Kristalbos — Tüdderner Venn 3

De dagboek-items met als titel ‘Kristalbos’ vormen een geheel en zijn onderdeel van een nieuw project. Sinds eind 2017 heb ik mijn onderzoek naar natuur en levensenergie uitgebreid van het Schinveldse Bos, dat me vele jaren inspireerde, naar zes andere bossen in een straal van ± 10 km rond mijn woonplek in Schinveld. Het Kristalbos-project omvat teksten, foto’s, plattegronden en schilderijen. In Kristalbos — Inleiding kan men algemene informatie vinden over dit project.

Dansende boom

24 augustus 2018: Om 9.15 uur sta ik bij het Tüdderner Wald. Lidy heeft me zojuist met de auto op weg naar Sittard hier afgezet. Ik sla het pad in links van de visvijvers. Na ongeveer honderdvijftig meter zie ik rechts van me een serie ondiepe, min of meer ronde kuilen. Het IJzertijd-grafveld bevond zich hier vlakbij. Nog eens honderd meter verder zie ik rechts onder aan de helling, die hier een boogvormig verloop heeft, een open plek met in het midden het opvallend silhouet van een tamme kastanje. Hij neemt helemaal zijn eigen ruimte in. Lange zijtaken draaien met wijde, horizontale bogen rondom de stam. De zon breekt door terwijl ik vol verbazing rondjes rond de boom loop om een beter beeld te krijgen van de complexe groei.

In mijn eigen schilderij

Even later zit ik in mijn eigen schilderij (Lichtung, lente), tegen de eik met aan weerszijde een lijsterbes, die ik afgelopen week heb geschilderd. Op het schilderij zijn de bladeren van de lijsterbessen nog fris groen, maar hier zijn ze verdord op een beetje groen boven in de kroon na. Het is de eerste koele dag na een lange periode van droogte, een eerste aankondiging van de naderende herfst. De ‘Witte-plek’ is veel compacter en intiemer dan ik me herinner: in mijn rug de Witte-plek-eik, de stam van een ontwortelde boom vlak voor me, daarachter de tamme kastanje die als een slang over de grond kruipt. Wat buigt hij zijn kroon sierlijk steunend tegen een hoge eik, die net op de rand van de Witte-plek staat, daar waar de afgraving begint. De zon breekt nu en dan door en maakt het groen van de liggende tamme kastanje doorschijnend. Ik ga helemaal op in wat ik zie.

Coördinaten Tüdderner Venn (bij benadering)

Schild en vleugel

Het wordt me de laatste dagen duidelijk dat het centrale thema van het Kristalbos-project — het verbinden van tegengestelden — niet alleen buiten mezelf, maar vooral ook in mezelf plaatsvindt! Ooit bracht ik — onbewust — een scheiding aan tussen mijn beleving van binnen- en buitenwereld, en tussen natuur (positief) en samenleving (negatief). Het is tijd om de emotionele blokkades die hiermee samenhangen en die zich jarenlang als pijn in onderrug, bekken, rechterschouder en -arm manifesteerden, onder ogen te zien en weer te laten stromen. Een van de blokkades heeft te maken met het neerzetten van het schilderen in de wereld, een opgave die ik altijd als problematisch heb ervaren. Blijkbaar dacht ik het schilderen nodig te hebben als schild en omhulling, terwijl het mijn vleugel is. Op onderstaand schilderij, dat ik aan het begin van mijn zoektocht maakte, beeld ik al uit hoe ik mijn armen als vleugels uitsla, en me open voor de ruimte die binnen- en buitenwereld omvat.

Levensles

12 November 2018: Hoe vaak heb ik inmiddels niet de vele plekken van het Kristalbos bezocht, met de wens om het beeld van de levens-energetische driehoeken en Plekken van verbinding compleet te maken. En opnieuw vraag ik me af wat me bezield om al deze plekken in beeld te brengen in hun innerlijke samenhang? Ik ga me nu overgeven aan de plek van verbinding in mezelf, oude ballast — strengheid, rechtlijnigheid — loslaten. Het Kristalbos-project houdt blijkbaar een levensles in. Het gaat hier een nieuwe fase in, en de hierna volgende dagboek-fragmenten zullen dan ook een mengeling laten zien van waarnemingen van vóór en van na 12 november 2018…