Het stromen en stralen van water- en lichtbewustzijn

Deze keer gaat het Kristalbos-dagboek niet over een specifieke locatie in het stroomgebied van de Rode Beek, maar over mijn waarnemingen van water en de relatie tussen water en bewustzijn.

Maart 2007: Ik raak voor het eerst gefascineerd door het speels vervloeiende spel van water. Zittend op de oever van de Rode Beek bij de samenvloeiing van de oost- en zuid-arm, zie ik hoe het water onophoudelijk van vorm en kleur verandert. Gefascineerd sla ik gade hoe het steeds andere informatie in zich opneemt en weer loslaat, onnavolgbaar. Als ik het toch probeer te volgen is er even de sensatie van het gelijktijdig waarnemen van verschillende waterkwaliteiten — het stromend wervelen, de transparantie die zicht geeft op de bodem met zijn schaduw- en lichtspel, en de met het waterritme mee veranderende reflecties op het oppervlak — de sensatie van het samenvallen met dit alles.

Interferentie-patronen

9 September 2019: Tijdens een ochtendwandeling langs de Vejlefjord in Jutland zie ik hoe op de nevelige, stille waterspiegel golven uit verschillende richtingen met elkaar interfereren. Iets in mij herkent dit en wordt aangeraakt. Dit moment vormt de inspiratie voor een serie schilderijen en tekeningen van interferentie-patronen waarin de mensfiguur is opgenomen.

Die nacht heeft mijn partner een droom waarin ze ziet hoe mensen wegvluchten voor leeuwen het water in, maar ook daar zijn leeuwen, overal zijn leeuwen. Staan de leeuwen voor de kracht van de Aarde, en het water voor het nieuwe aardebewustzijn dat in deze tijd via de uiteenlopende maar samenhangende wereldcrises tot de mensheid doordringt?

27 September 2019: Na een acupunctuur-behandeling voel ik, liggend op de behandeltafel, hoe een golvende stroom vanuit mijn achterhoofd via mijn rug door me heen pulseert, keer op keer, alsof ik gedragen en opgenomen word door een eindeloze golf.

Instroming

16 Januari 2020: Opnieuw lig ik na een acupunctuur-behandeling nog een tijdje stil op de behandeltafel. Dan verschijnt er recht boven mijn borst en keel een trechter van licht, grijswit en lila, waarin een spiralende werveling van fel, geelwit licht beweegt. Adembenemende schoonheid die me helemaal vervult. Een verticale golf die in een pulserend ritme verschijnt en verdwijnt. Hoewel ik volkomen wakker ben zijn de spelingen van dit licht niet in vorm te vatten. Ik moet hiervoor opnieuw de structuur van interfererende golven gebruiken om het zichtbaar te kunnen maken.

Stromen en stralen

11 April 2020: Gedurende het hele jaar 2019 voelde ik me gedreven door het vage besef dat er in 2020 veel zal gaan veranderen. Dat hele jaar stond voor mij in het teken van ordenen, opruimen en afmaken. Zo stelde ik enkele boeken samen met een overzicht van alle schilderijen en tekeningen die ik maakte. Half maart legt het corona-virus het land stil en gaat 80 procent van de wereldbevolking voor het eerst in de geschiedenis in een zogenaamde lock-down. In de periode die volgt vermengt de dreiging van het virus zich met de onzekerheid omtrent de aard van twee lymfomen die in februari via o.a. een ct-scan in mijn bovenbuik werden geconstateerd. In de onzekere maanden die volgen ervaar ik zowel intense stilte als vage, maar diepe angst en onrust. Tevens worstel ik met het schilderij ‘Passage’. Het is een van de vele werken met een poort of doorgang als thema. Begin juni wordt eindelijk een biopt en een beenmergpunctie genomen waaruit een diagnose gesteld kan worden. In juli volgt een korte serie bestralingen. Ik kan er oud mee worden. Mijn overgave aan de diepere stromen en stralen van het leven heeft zich verdiept… alle angst nu loslaten.

Een bewerking van dit dagboek-fragment is gepubliceerd in het blad Vruchtbare Aarde, Editie 2, zomer 2020.